ΕΠΑΝΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ BLOG

Μετά από μια μικρή παύση λίγων μηνών αποφάσισα να ενεργοποιήσω και πάλι τον geranista.

Καλώς σας ξαναβρίσκω λοιπόν!!!

Advertisements

Δική σου υπόθεση η ισχυροποίηση του ΚΚΕ

   Τρεις βδομάδες μένουν μέχρι την Κυριακή 7 Ιούλη, που θα ανοίξουν οι κάλπες για τις βουλευτικές εκλογές, χρόνος που πρέπει να αξιοποιηθεί ώρα την ώρα και μέρα τη μέρα, για να φτάσουμε πλατιά σε εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, ανέργους, συνταξιούχους και νεολαίους. Για να φτάσει παντού το κάλεσμα της ισχυροποίησης του ΚΚΕ.

   Οι μέρες αυτές που απομένουν, θα είναι γεμάτες με εκατοντάδες πρωτοβουλίες, με συσκέψεις, με συγκεντρώσεις, με εξορμήσεις και περιοδείες σε τόπους δουλειάς και γειτονιές. Γεμάτες με τη διακίνηση του «Ριζοσπάστη» καθημερινά, ώστε ο εξοπλισμός με επιχειρήματα να είναι διαρκής, να εξαντλούνται όλα τα περιθώρια στην αντιπαράθεση με τα ψεύτικα διλήμματα, στην ανάδειξη του πραγματικού διακυβεύματος της επόμενης μέρας των εκλογών, επομένως και της ανάγκης να δυναμώσει η συστράτευση με το ΚΚΕ.

Κανένας δεν περισσεύει στη μεγάλη μάχη

   Τώρα όλοι στη μάχη για ισχυρό ΚΚΕ! Με το σύνθημα αυτό πρέπει να «επιστρατευτούν» όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις στην πολιτική δράση. Δυνάμεις που έδειξαν και στην τριπλή εκλογική μάχη του Μάη ότι μπορούν να προσφέρουν πολλά στο πλάι του Κόμματος. Εργαζόμενοι που συγκρότησαν εκλογικές επιτροπές στήριξης σε χώρους δουλειάς και κλάδους, υποψήφιοι που εντάχθηκαν στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που δείχνουν ότι υπάρχει η δυνατότητα να μπουν νέες δυνάμεις στον αγώνα. Με σχέδιο και καλή διάταξη για να μπούμε σε όσο γίνεται περισσότερους χώρους, με «άπλωμα» μελών, φίλων και οπαδών του Κόμματος σε συνοικίες, με επιμονή στην οργάνωση συσκέψεων για τον εξοπλισμό και τη μαχητικοποίηση ακόμα περισσότερων, μπορεί να ανέβει κι άλλο η αποτελεσματικότητα της προσπάθειάς μας.

   Απέναντι στους φανερούς και αθέατους μηχανισμούς, την προπαγάνδα και τον εκβιασμό των αστικών κομμάτων, τις μειωμένες απαιτήσεις που καλλιεργεί η εργοδοσία, την απογοήτευση που σπέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, την αντι-ΚΚΕ προπαγάνδα στελεχών του, τα «όπλα» του ΚΚΕ είναι η σταθερότητά του, οι προβλέψεις του που επιβεβαιώνονται, οι προτάσεις νόμου και οι διεκδικήσεις του που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων, η πρωτοπόρα και μαχητική δράση των κομμουνιστών μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα. Επίσης, οι χιλιάδες εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του Πολιτισμού, των Γραμμάτων και των Τεχνών που συμπορεύονται με το Κόμμα, οι πρωτοπόροι συνδικαλιστές, όσοι το τελευταίο διάστημα ανταποκρίνονται στο κάλεσμά του να αφήσουν πίσω προκαταλήψεις και άλλες πολιτικές επιλογές που η ίδια η ζωή ξεπέρασε, και σήμερα δίνουν στο πλάι μας τη μάχη.

Η επόμενη μέρα αφορά τη δικιά μας ζωή

   Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι υπόθεση δική μας, κάθε εργαζόμενου, νέου συνταξιούχου, επαγγελματία, αγρότη, γιατί αυτό που κρίνεται την επόμενη μέρα αφορά τη δικιά μας ζωή.

   Κι αυτό που στην πραγματικότητα κρίνεται, δεν είναι το αν η ΝΔ και με πόση διαφορά θα παραλάβει τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχίσει την υλοποίηση όλων των αντιλαϊκών δεσμεύσεων για λογαριασμό του κεφαλαίου.

   Δεν κρίνεται ποια κυβέρνηση θα συνεχίσει την πολύμορφη χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων, τη θέσπιση των «κινήτρων» που απαιτεί ο ΣΕΒ (βλ. σελ. 9) και των άλλων διευκολύνσεων για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, το χτύπημα των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων. Δεν κρίνεται για τους εργαζόμενους με ποιο ή με ποια κόμματα στην κυβέρνηση θα συνεχίσουν να εργάζονται σε καθεστώς ανασφάλειας, με μηνιαίες συμβάσεις, με απλήρωτες υπερωρίες, με τρίωρα – τετράωρα και μισθούς – χαρτζιλίκια, με εντατικοποίηση και με τραγικές ελλείψεις σε μέτρα υγείας και ασφάλειας. Δεν κάνει κάποια διαφορά για τους χιλιάδες ασθενείς που γίνονται μπαλάκι ανάμεσα στα ξεχαρβαλωμένα δημόσια νοσοκομεία και τις πανάκριβες υπηρεσίες που προσφέρουν οι επιχειρηματίες της Υγείας. Πόση διαφορά μπορεί να κάνουν για τον συνταξιούχο τα ποσοστά της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, ο μεταξύ τους συσχετισμός, για τα φάρμακα που πληρώνει πανάκριβα, ενώ στραγγίζεται από τους φόρους και τα χαράτσια, τα οποία μεγαλώνουν; Τι θα αλλάξει την επόμενη μέρα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, που εκβιάζονται να πληρώσουν σε τράπεζες και κράτος, υπό τη δαμόκλειο σπάθη των πλειστηριασμών που η σημερινή κυβέρνηση γενίκευσε;

   Αυτό που κρίνεται λοιπόν είναι το πώς θα οργανωθεί η αντίσταση στο δεδομένο αντιλαϊκό έργο της επόμενης κυβέρνησης, η αντιπολίτευση μέσα και έξω από τη Βουλή, πώς θα μπουν δηλαδή εμπόδια. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα το θετικό από τα κόμματα που από κυβερνητικές θέσεις τα τελευταία χρόνια τον τσάκισαν, όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ επιχειρούν προεκλογικά να «μηδενίσουν το κοντέρ». Από τα κόμματα αυτά το μόνο που έχει να περιμένει ο εργαζόμενος, είναι είτε τη συμμετοχή τους στην αυριανή κυβέρνηση, είτε τη στήριξή της, είτε την απαίτησή τους από τους επόμενους υπουργούς για να ανταποκρίνονται στις «δεσμεύσεις» της χώρας. Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε και από την κριτική που κάνει από σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ, υπουργοί της κυβέρνησης που φτάνουν να κάνουν μέχρι και «συστάσεις» στη ΝΔ να είναι πιο «συνετή» στις «υποσχέσεις» της, επικαλούμενοι τον «κίνδυνο δημοσιονομικού εκτροχιασμού».

Μόνο με ισχυρό το ΚΚΕ θα «ανακάμψουν» οι εργαζόμενοι

   Συνεπώς, μπροστά στην κάλπη, πρέπει ο λαός να κάνει δικιά του υπόθεση τη μάχη για την ενίσχυση του ΚΚΕ, με δεδομένο το αντιλαϊκό σχέδιο της «επόμενης μέρας», με σίγουρο το πρόγραμμα της αυριανής κυβέρνησης. Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα των εκλογών: Αν θα ισχυροποιήσει το ΚΚΕ, τη δύναμη που μάχεται για τα εργατικά δικαιώματα, το μόνο κόμμα που μπορεί να αντιπαλέψει τη συντηρητική πολιτική, που θα ακολουθήσει η οποιαδήποτε κυβέρνηση. Αυτήν την πολιτική, που ούτε θέλουν ούτε μπορούν να αντιπαλέψουν τα κόμματα εκείνα που δοκιμάστηκαν από κυβερνητικές θέσεις. Μόνο το ΚΚΕ θα είναι, όπως και ήταν, απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, όπως η σημερινή. Μόνο το ΚΚΕ, και αυτό το έχει αποδείξει τα δύσκολα τελευταία χρόνια, μπορεί να ηγηθεί σε μεγάλους ταξικούς αγώνες, που είναι και ο μοναδικός τρόπος για να μπουν εμπόδια στην αντεργατική πολιτική, να αποσπάσουν κατακτήσεις οι εργαζόμενοι. Μόνο το ΚΚΕ είναι ο πραγματικός αντίπαλος του δρόμου της ενίσχυσης των μονοπωλίων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

   Μόνο το ΚΚΕ βλέπει ως «πρωταγωνιστές» τους εργαζόμενους, τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία και όχι τους «επενδυτές», στέκεται στο πλάι του ανέργου και όχι του αφεντικού που τον απέλυσε, στηρίζει τον αγώνα του αυτοαπασχολούμενου και όχι τις απαιτήσεις των τραπεζιτών και των μονοπωλίων που τον τσακίζουν. Μόνο το ΚΚΕ αποτελεί την πραγματική, μαχητική, λαϊκή αντιπολίτευση παντού.

   Μόνο ένα ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να εμπνεύσει στο λαό την αυτοπεποίθηση, να επιταχύνει τα βήματα ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και στον αντίποδα της σημερινής μιζέριας, να δώσει στους εργαζόμενους την προοπτική της ριζικής ανατροπής, την προοπτική της δικής τους εξουσίας, που θα φέρει στο προσκήνιο την κοινωνική ευημερία.

Το ποιος θα εκλεγεί για το λαό και όχι για το κεφάλαιο μετράει

«Το ζήτημα είναι ποιος και πώς θα διαχειριστεί την ανάκαμψη της οικονομίας την επόμενη μέρα», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνοντας στο τραπέζι τα δικά του κάλπικα διλήμματα για τις εκλογές, ενώ από τη μεριά της ΝΔ ανταπαντούν ότι το «ποιος» το έδειξαν οι κάλπες των ευρωεκλογών. Άρα, το μόνο που απομένει να απαντήσει ο λαός είναι το «πώς», δίνοντάς της αυτοδυναμία για να εφαρμόσει απρόσκοπτα το αντιλαϊκό της έργο. Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια, πρόκειται για ερωτήματα που σε καμία περίπτωση δεν αφορούν το λαό. Γιατί το βασικό ερώτημα για τον ίδιο δεν μπορεί παρά να είναι το «για ποιον» ετοιμάζεται να αλλάξει χέρια η αντιλαϊκή σκυτάλη, περνώντας από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ, και η απάντηση βεβαίως είναι: Οχι για το λαό, αλλά για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου έχουν δώσει – με έργα – απάντηση προ πολλού στο ερώτημα αυτό. Γι’ αυτό είναι ώρα και οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις: Ποιος θα βρεθεί στην απέναντι όχθη από αυτή την αντιλαϊκή πολιτική την επόμενη μέρα; Ποιος θα αποτελέσει στήριγμα στον δικό του αγώνα, ενάντια σε κάθε αντιλαϊκή εναλλαγή κυβερνήσεων, ενάντια στο κεφάλαιο και όλα τα κόμματά του, για να ανακτήσει όσα έχασε και να διεκδικήσει ζωή και δουλειά με δικαιώματα, να ζει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του; Ποιος φωτίζει με την πολιτική του πρόταση τον μόνο ελπιδοφόρο δρόμο, αυτόν όπου την εξουσία και την οικονομία θα έχει ο ίδιος στα χέρια του; Η απάντηση είναι μόνο ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ, και αυτό το αναγνωρίζουν ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που τώρα χρειάζεται να κάνουν το βήμα, ενισχύοντάς το και στις επερχόμενες εκλογές.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι η επόμενη μέρα!!!

Δεν υπάρχει προεκλογική παρέμβαση της ΝΔ που να μην προδίδει την ανυπομονησία της να αναλάβει τη διακυβέρνηση και να πάει «σεμνά και ταπεινά» ένα βήμα πιο πέρα την επίθεση σε βάρος του λαού. Ανυπομονεί δηλαδή να συνεχίσει την «καλή δουλειά» που έκανε τα προηγούμενα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ για λογαριασμό του κεφαλαίου και σε βάρος του λαού.

Δεν έχει μάλιστα κανένα πρόβλημα να διαφημίζει ανοιχτά τους σχεδιασμούς της, που είναι εξίσου αντιλαϊκοί, αξιοποιώντας το ρεύμα συντηρητικοποίησης που τροφοδότησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στάση του διασύροντας στα μάτια του λαού τις αξίες της «προόδου» και της «αριστεράς».

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να υπερασπίζεται ανερυθρίαστα και φανατικά το αντιλαϊκό του έργο, με ολίγον από «αυτοκριτική», για να συγκρατήσει τους δυσαρεστημένους και απογοητευμένους από τη διάψευση «ελπίδων» και «προσδοκιών».

Δηλαδή, κανονικό σκηνικό παγίδας για το λαό.

Αυτό ήταν το πνεύμα και της συνέντευξης του πρωθυπουργού πριν λίγες μερες στην ΕΡΤ.

Πέρα από την επίκληση του «μπαμπούλα» της «δεξιάς» και του ΔΝΤ, ο Τσίπρας υπερασπίστηκε μέχρι κεραίας την αντιλαϊκή πολιτική του.

Κυρίως διαβεβαίωσε ότι με τις αναγκαίες «προσαρμογές», συνεχίζει με σταθερή προσήλωση να υπηρετεί το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο του κεφαλαίου, μαζί με τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και άλλους, παρά τις διαφορές τους στο πώς θα ξεζουμίζουν το λαό.

Ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του αναγνώρισε μάλιστα ότι τα «σπουδαία» για το κεφάλαιο απαιτούν συναινέσεις, αφήνοντας για το μέλλον ανοιχτό το ενδεχόμενο για συνεργασία με τη δεξιά «κάτω από ακραίες συνθήκες», όπως είπε.

Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία της «επόμενης μέρας» των εκλογών.

Το κρίσιμο ερώτημα που μπαίνει επομένως για το λαό είναι αν η επόμενη μέρα θα τον βρει να έχει «ξοδέψει» την ψήφο του, στηρίζοντας κόμματα που μοιράζονται κοινό αντιλαϊκό σχέδιο, παρά τις όποιες διαφορές τους.

Αν θα έχει δώσει δύναμη στη νέα αντιλαϊκή κυβέρνηση και σε κόμματα που από οποιαδήποτε θέση θα στηρίξουν τα μνημόνια διαρκείας.

Η αν θα κάνει διαφορετική επιλογή.

Αν θα στηρίξει και με την ψήφο του το ΚΚΕ, που βρίσκεται σταθερά στο πλευρό του και αποτελεί δοκιμασμένη δύναμη στην οργάνωση της λαϊκής αντιπολίτευσης και αντεπίθεσης, στη Βουλή, στο εργατικό κίνημα, στους λαϊκούς αγώνες, απέναντι σε οποιαδήποτε αντιλαϊκή κυβέρνηση.

Το ΚΚΕ, που την επόμενη μέρα θα καταθέσει κάθε ψήφο εργαζόμενου, επαγγελματία, αγρότη και νεολαίου στην πάλη για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Το ΚΚΕ, που διαθέτει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας, που φωτίζει την πραγματική διέξοδο για το λαό, τον αγώνα για να ανοίξει ο δρόμος της ριζικής ανατροπής.

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑΙΟΥ

Το βρήκα στο Ατέχνως και το βάζω κι εγώ γιατί όντως αξίζει

Από iraklis3

Ποιος το περίμενε ποτέ

έτσι να σαρωθούμε,

κι απ’ τον Αλέξη γι’ αρχηγό

στον Κούλη να βρεθούμε.

***

Βαλαντωμένα τα βουνά

θρηνούν Τζουμερκοχώρια

και του Τζουμάκα το χωριό,

αναστενάζει χώρια!

***

Οι κάμποι ανταριάσανε

κι αυτοί πως να τ’ αντέξουν,

πρώτη φορά …αριστερά

και τώρα πως να στέρξουν.

***

Μας έταξε πως θα βαρά

νταούλια και ζουρνάδες

κι οι αγορές θα κάνουνε

μεγάλους ντεμενάδες.

***

Του Πάιατ εγίνηκε

το φρόνιμο παιδάκι

και τον καμπόσο έκανε

σε Φώφη, Μητσοτάκη.

***

Απ’ το πολύ το σκύψιμο

γυμνώθηκε κι ο κώλος.

Του πήραν και το σώβρακο

γελάει ο κόσμος όλος!

Ο Άρης, οι …πατριώτες και το …γάλα ΒΛΑΧΑΣ

Διάβασα στο διαδίκτυο για το κλείσιμο της γνωστής γαλακτοβιομηχανίας «ΒΛΑΧΑΣ», μετά από 45 χρόνια λειτουργίας, μάλιστα πρότεινε πρόγραμμα «Εθελούσιας εξόδου» στους εργαζόμενους, για να είναι καλυμμένη σύμφωνα με το νόμο και θυμήθηκα τα λόγια του Άρη, που είχα διαβάσει πριν λίγο καιρό, σε ομιλία που μιλούσε γι αυτή ακριβώς την περίπτωση.

Θα μου πει κάποιος πως ο Άρης μίλαγε για τον πατριωτισμό των Ελλήνων και αυτή η εταιρία έχει πάψει να είναι «ελληνική» εδώ και χρόνια από τότε που την εξαγόρασε (μαζί με τη «Δέλτα») η «Vivartia».

Ένα φωτεινό 70% στο σκοτάδι της ενημέρωσης!

Στα κανάλια βράδυ της Κυριακής παρακολουθώ τον γύρο του θριάμβου των νικητών δημάρχων.

Στην Αθήνα ο Κώστας Μπακογιάννης με ποσοστό 65,25%, στην Θεσσαλονίκη το μεγάλο «διπλό» του Κωνσταντίνου Ζέρβα με 66.79%, στον Πειραιά ο Γιάννης Μώραλης με 57% και πάει λέγοντας!

Όσο για την Περιφέρεια και εκεί η επικράτηση του σταρ περιφερειάρχη Γιώργου Πατούλη κρίνεται καθαρή και συνάμα εντυπωσιακή.

Ας κρατήσουν οι χοροί! Ως γνωστό είμαστε λαός φιλέορτος, αρεσκόμεθα στις γιορτές και στα πανηγύρια δια ασήμαντον αφορμή!

Το σκηνικό ίδιο και απαράλλαχτο. Συνδέσεις, κόντρα συνδέσεις με τα εκλογικά κέντρα των νικητών!

Μούγκα στη στρούγκα από τα «ανεξάρτητα ΜΜΕ» της Ηλιούπολης για την Δημόσια Περιουσία

Καλά ρε παλληκάρια μην σπρώχνεστε όλοι στην πλατεία …Ανεξαρτησίας (ευτυχώς που έχουμε τέτοια και δεν χρειάζεται να τρέχετε σε άλλη πόλη), δεν σας χωράει όλους!!!

Εγώ λέω ότι, μάλλον θα πρέπει να θυμηθούμε να τους στείλουμε χρόνια πολλά, για την γιορτή τους στις 4^ης Ιούλη. Με τόση ανεξαρτησία που τους διακρίνει, θα ήταν άδικο να μην γιορτάζουν μαζί με τη χώρα της …»ελευθερίας», τη χώρα που 14,5 εκατομμύρια υπολογίζονται τα παιδιά (κάτω των 18 ετών) που ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ενώ 42,2 εκατομμύρια αμερικανοί ζούσαν σε συνθήκες επισιτιστικής ανασφάλειας, αλλά θα μου πει κάποιος τι σχέση έχουν αυτά τα επίσημα στοιχεία (γιατί υπάρχουν και τα ανεπίσημα που αυξάνουν κατά πολύ αυτά τα νούμερα), με τα ανεξάρτητους, οπότε λέω να μην σταθώ άλλο σε αυτό το θέμα και να πάω στους «Ανεξάρτητους».

Τελικά το παλιό έρχεται σαν νέο και βρωμάει πολύ πριν έρθει

Κάποιες φορές δεν ξέρεις πως να χαρακτηρίσεις τις απόψεις κάποιων που προσπαθούν να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι είναι το νέο, το προοδευτικό, το ενωτικό, το κάτι άλλο ρε παιδί μου και διαβάζεις μετά τις ανακοινώσεις, τις απαντήσεις, τα σχόλιά τους σε κάτι που τους ενόχλησε και σου γκρεμίζουν ότι είχες σκεφτεί, ότι είχες ελπίσει.

Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο θες η απειρία, θες η άγνοια, θες ο νεανικός ενθουσιασμός μπορεί να επηρεάσει την ορθή σκέψη, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει «του στραβού το δίκιο» γιατί αυτό που βγαίνει στην επιφάνεια είναι η προβοκατόρικη ή μάλλον η λασπολογία που υπερκαλύπτει όλα τα παραπάνω και δείχνει ξεκάθαρα το ρόλο και τους σκοπούς που υπάρχουν και αντιδρούν όλοι αυτοί που εμφανίζονται ως το νέο που ήρθε αλλά είναι το παλιό μασκαρεμένο.

Προαναγγελία Πολιτικού Γάμου και οι εκφράσεις των… θεατών!!!

Πραγματικά, όταν άκουσα την ιδέα ενός αποκριάτικου άρματος, με θέμα το ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας από την Δημοτική Αρχή και ότι θα περιείχε τον «πολιτικό γάμο» των δύο ομοϊδεατών «κεντροαριστερών σοσιαλιστών» Υποψήφιων Δημάρχων της Ηλιούπολης, στο μυαλό μου ήρθαν οι φάτσες των ΣΥΡΙΖΑίων και των ΠΑΣΟΚων, Κοκοτιναίων και Βαλασσοπουλικών, που θα βλέπανε να περνάει αυτή η εικόνα από μπροστά τους.

Οι εκφράσεις που σκεφτόμουν ότι θα έχουν αλλά και οι μετέπειτα αντιδράσεις τους, με «ντοπάριζαν» και με έσπρωχναν στο να είμαι συμμέτοχος αυτού του σκηνικού.

Την Κυριακή όταν είδα έτοιμο το άρμα, τους νεολαίους υποψήφιους της Λαϊκής Συσπείρωσης με τις μάσκες των δύο, το γαμιάτικο πέπλο με τα στέφανα, τα παιδιά στην καρότσα με τις κόρνες… φτιάχτηκα. Μου έλειπε όμως κάτι. Ήταν ο κουμπάρος!!! Αλλά μάλλον δεν το είχαν σκεφτεί τα παιδιά, να έχουν φτιάξει μάσκες και για τους πολιτικούς προϊσταμένους τους!!!